இவை ஆரோக்கியமானதா......?

ஆரோக்கியமானவை என்று வர்ணிக்கப்படும் உணவுகள்

தற்பொழுது மார்க்கெட்டில் நிறைய உணவுப் பண்டங்கள் ஆரோக்கிய மானவை என்று விளம்பரப்படுத்தப்படுகின்றன. இப்படிச் சொல்லப்படுகின்ற பல உணவு வகைகள் உண்மையில் உடம்பிற்கு நல்லவையில்லை. விளம்பரதாரர்கள் நம்மை அப்படி நம்ப வைக்கிறார்கள். கீழ்கண்ட உணவுப் பண்டங்கள் இந்த வகையைச் சேர்ந்தவை.

1. செயற்கை இனிப்புகள்: இந்த இனிப்புகளுடைய கலோரி மதிப்புகள் குறைவாக இருப்பதால் சர்க்கரை நோயாளிகள் இவற்றை ஆர்வமாக உட்கொள்கிறார்கள். ஆனால் உண்மையில் இந்த இனிப்புகள் நம்முடைய பசியைத் தூண்டிவிடுகின்றன. இந்த வகை இனிப்புகள் பல சாதாரண டேபிள் சர்க்கரையுடன் குளோரினை கலப்பதால் உண்டாக்கப்படுகின்றன. பிர்ச் மரத்தின் பட்டையில் இருந்து எடுக்கப்படும் சைலீட்டால் என்ற இயற்கையான சர்க்கரை இந்த செயற்கை இனிப்புகளைவிட நம் உடம்பிற்கு நல்லது. ஏனென்றால் சைலீட்டால் சாப்பிடும் பொழுது நம் ரத்தத்தில் குளுக்கோஸின் அளவு வேகமாக ஏறுவதில்லை.

2. அஸ்பிரின்: டாக்டர்கள் வலியை குறைப்பதற்கும், இதயத்தின் பாதுகாப் பிற்கும் நம்மை அஸ்பிரின் சாப்பிடச் சொல்கிறார்கள். ஆனால் அஸ்பிரின் சாப்பிடுவதால் நம்முடைய வயிறு புண்ணாகி வெந்து போகக்கூடிய அபாயம் உள்ளது. ஆகவே அஸ்பிரினுக்குப் பதிலாக மீன்எண்ணெய் மற்றும் இஞ்சியைச் சாப்பிட்டால் நாம் விரும்பும் பாதுகாப்பு நம் இதயத்திற்குக் கிடைக்கும்.

3. பாட்டில் ஜுஸ்: இந்தப் பழச்சாறுகளில் சர்க்கரை மிகவும் அதிகமாக இருப்பதால் பழச்சாறை சாப்பிட்டவுடன் நம் ரத்தத்தில் சர்க்கரை அளவு வேகமாக ஏறுகிறது. முறையில் பதப்படுத்தப்பட்ட பழங்களிலிருந்துதான் இந்த பாட்டில் ஜுஸ் செய்யப்படுகிறது. இப்படி செய்யும் பொழுது இந்தப் பழங்களிலுள்ள விட்டமின்கள் தாதுக்கள் மற்றும் என்சைம்கள் ஆகியவையெல்லாம் வீணாகிப் போகின்றன.

4. பாட்டில் குடிநீர்: மினரல் வாட்டர் பாட்டில் என்று விற்கப்படுகின்ற இந்த குடிநீர் பாட்டில்கள் இவைகளை விற்கும் கம்பெனிகள் சொல்வதைப் போல கிருமிகள் இல்லாமல் இருக்கும் என்று நிச்சயம் சொல்ல முடியாது. ஆகவே அவரவர் வீட்டில் வைத்துக் கொண்டு அதிலிருந்து வடிகட்டி பெறப்படும் குடிநீரை குடிப்பது நல்லது.

5. கால்சீயம் மாத்திரைகள்: கால்சீயம் கார்பனேட் கலந்துள்ள இந்த மாத்திரைகள் எலும்பு மெலிவு நோயை தவிர்க்கும் என்று சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் அது உண்மையில்லை. ஏனென்றால் இந்த மாத்திரைகளில் காணப்படும் கால்சீயம் நாளைடைவில் நம் உடம்பில் சேர்ந்து சிறுநீரகத்தில் கல்லாக மாற வாய்ப்புள்ளது. நம்முடைய வழக்கமான உணவிலேயே நிறைய கால்சியம் இருப்பதால் நாம் இப்படி செயற்கை கால்சியம் மாத்திரைகளைச் சாப்பிடத் தேவையில்லை.

6. சீரியல்: கடைகளில் விற்கப்படும் ஓட்ஸ் சீரியல் போன்றவைகளெல்லாம் மிகவும் அதிகமாகப் பதப்படுத்தப்பட்டவையாகும். அதே சமயத்தில் செயற்கை விட்டமின்களும் அதில் கலந்துள்ளன. மேலும் இப்படிப்பட்ட சீரியல்களில் சர்க்கரை அதிகமாகவும், இயற்கை விட்டமின்களும், நார்ச்சத்துக்களும் குறைவாகவும் இருக்கும். ஆகவே உண்மையிலேயே ஊட்டம் மிக்க காலை உணவு சாப்பிட விரும்புகிறவர்கள் இந்த சீரியல்களுக்குப் பதிலாக முழுமையான தானியங்களால் செய்யப்பட்ட சீரியல்களை உணவாக உட்கொள்ள வேண்டும்.

7. பால்: பால் மூலம் நமக்கு நிறைய கால்ஷியம் கிடைக்கிறது என்றாலும் நாம் பாலை அதிகமாக உட்கொண்டால் நம் உடம்பில் மக்னீஷியம் சேருவது தடைப்படும். அது நமக்கு நல்லதில்லை. ஏனெனில் மக்னீஷியம் நம் உடம்பிற்குத் தேவையான ஒரு ஊட்டமாகும். பதப்படுத்தும் பாலில் உள்ள கேசின் என்ற பால் புரோட்டீன் கெட்டுவிடுகிறது. அது கெடுவதால் உடம்பிற்குத் தேவையான என்ஸைம்கள் மற்றும் விட்டமின்கள் ஆ-6 மற்றும் ஆ-12 ஆகியவற்றையும் சேர்த்துக் கெடுக்கிறது. மேலும் பதப்படுத்தும் பொழுது பாலிலுள்ள நல்ல பாக்டீரியாக்களும் அழிந்து போகின்றன. ஆகையால் நமக்கு கால்ஷியம் வேண்டுமென்றால் பாலுக்குப் பதிலாக சார்டின் மீன்களிலிருந்தும், கொட்டைகளிலிருந்தும் பெற்றுக் கொள்வது நல்லது.

8. சர்க்கரை நோயாளிகளுக்கான உணவு: இந்த உணவுப் பண்டங்களில் சர்க்கரை குறைவாக இருக்கலாம். ஆனால் அதே சமயத்தில் நம் உடம்பைப் பாதிக்கக்கூடிய கார்ன்ஸிரப், ஹைட்ரஜன் கலந்த எண்ணெய் மற்றும் சோடியம் ஆகியவை கலந்திருக்கும். உண்மையில் சொல்லப்போனால் சர்க்கரை நோயாளிகளுக்கென்று தனிப்பட்ட உணவுப் பண்டங்கள் கிடையாது. உணவுப்பண்டங்களை விற்கின்ற கம்பெனிகள் மக்களை கவருவதற்காக இப்படி போலியான விளம்பரங்களை செய்கின்றன.

9. ஈடிஞு உணவுகள்: இவைகளும் அதிக அளவில் பதப்படுத்தப்பட்ட உணவு வகைகளாகும், இவற்றிலெல்லாம் கார்ன்ஸிரப்பும், ஹைட்ரஜன் கலந்த எண்ணெயும் சேர்ந்திருக்கும். இவைகளை சாப்பிடுவதால் நமக்கு பசி அதிகம் உண்டாகி இதன் காரணமாக மேலும் அதிகமாக சாப்பிடுவோமே யொழிய உண்மையில் இவைகளால் நமக்கு நல்லது நிகழ்வதில்லை. இவைகளையும் உணவுக் கம்பெனிகளின் ஏமாற்று வேலையாகக் கருத வேண்டும்.

10. குறைந்த மாவுச்சத்து ஈடிஞு: இவைகளும் நம் உடம்பிற்கு நல்லதில்லை. ஏனென்றால் நல்ல கார்போஹைட்ரேட் மற்றும் கெட்ட கார்போஹைட்ரேட் என்று தரம்பிரித்து இந்த உணவுப் பண்டங்கள் தயாரிக்கப்படுவதில்லை.

11. ஈடிஞு குணிஞீச்: இந்த சோடாவில் உள்ள பாஸ்பரஸ் என்ற கெமிக்கல் நம் உடம்பிற்கு கெடுதல் என்பதால் சாதா சோடாவைவிட எந்த வகை யிலும் நல்லதில்லை என்றாகிறது. மேலும் கெமிக்கல்கள் நம்முடைய பசி உணர்வை மிகவும் தூண்டிவிடும். இதன் காரணமாக நாம் முன்பைவிட அதிகமாகச் சாப்பிட நேரிடும்.

12. மாவுச்சத்து, கொழுப்புச்சத்து, கொலஸ்ட்ரால் குறைந்த பண்டங்கள்: இவை எல்லாமே மிகவும் அதிகமாக பதப்படுத்தப்பட்ட உணவுப் பண்டங்களாக இருப்பதால் ஊட்டச்சத்து குறைவாகவும், நம் ஆரோக்கியத்தை பாதிக்கக் கூடிய கெமிக்கல் அதிகம் கொண்டதாகவும் இருக்கும். குறைந்த மாவுச்சத்து என்றால் கலோரியும் குறைந்து விட்டதாக அர்த்தமில்லை. கொழுப்புச்சத்து குறைந்த பண்டங்கள் அதே சமயத்தில் சர்க்கரை அதிகமாகக் கொண்டிருப்பதால் இந்த சர்க்கரை நம்முடைய உடம்பில் கொழுப்பாக மாற்றப்படுவதால் இதுவும் நல்லதில்லை என்றாகிறது. இவற்றை உட்கொள்ளும் பொழுது இவை கூடுதலாக இன்சுலின் சுரப்பதற்குக் காரணமாகின்றன.

13. மாற்று கொழுப்புச்சத்து இல்லாத உணவுப் பண்டங்கள்: சில உணவுப் பண்டங்களில் இப்படியொரு முத்திரை குத்தி இருந்தாலும் அதனால் மாற்று கொழுப்புச் சத்து இல்லையென்றோ, ஹைட்ரஜன் கலந்த எண்ணெய் இல்லை என்றோ அர்த்தமில்லை. ஒரு கரண்டி அளவிற்கு எடுத்துக் கொண்டால் அதில் 0.4 அளவிற்கு மாற்று கொழுப்புச் சத்து இருந்தால்தான் நாம் உண்மையில் மாற்று கொழுப்புச் சத்து இல்லை என்று சொல்லலாம். உள்ளிருக்கும் உணவுப் பண்டங்களை நாம் ஆராய்ந்து பார்த்தால் தான் ஹைட்ரஜன் கலந்த எண்ணெய் இருக்கின்றதா இல்லையா என்று தெரியும்.

14. பீட்ஸா: பீட்ஸா உலகம் முழுவதும் பாப்புலராகி விட்டது. ஆனால் இது சர்க்கரை நோயாளிகளுக்கு ஆபத்தானது. ஏனென்றால் பீட்ஸாவிலுள்ள ஹைட்ரஜன் கலந்து கொழுப்புச் சத்து இருக்கிறது. அதிலுள்ள கறியிலுமிருக்கிறது. அதிலுள்ள கோதுமையில் மாவுச்சத்தும் அதிகமாக உள்ளது. ஆகவே, அசைவ பீட்ஸாவைவிட சைவ பீட்ஸாவை சாப்பிடுவதே நல்லது.

15. சோடா: சோடா பாப்புலரான பானமாக இருந்தாலும் அதில் நிறைய சர்க்கரை இருக்கிறது. மேலும் அதில் பாஸ்பரஸ் உள்ளது. இந்த பாஸ்பரஸ் கால்சியம் உடம்பில் சேர்வதைத் தடுக்கிறது. இதன் காரணமாக உடம்பில் அமிலத் தன்மை அதிகமாகிறது. 12 அவுன்ஸ் சோடா பாட்டிலில் 10 டீஸ்பூன் அளவிற்காவது சர்க்கரையிருக்கும். அது 120 கலோரிக்குச் சமமாகும்.

16. சர்க்கரையில்லாத தின்பண்டங்கள்: சர்க்கரையில்லாத திண்பண்டங்களில் ஹைட்ரஜன் கலந்த எண்ணெய் மற்றும் பசியைத் தூண்டும் மறைமுகமான சர்க்கரை பொருட்கள் உள்ளன. இவற்றின் காரணமாக நம் உடலில் கூடுதல் கொழுப்புச் சத்து சேருகிறது.

17. விட்டமின் மாத்திரைகள்: இந்த மாத்திரைகளில் விட்டமின் அளவு குறைவாகவுமிருக்கும். ஆகவே, இவற்றின் மூலம் நமக்குக் கிடைக்கும் விட்டமின் ஊட்டச்சத்து குறைவாகத்தானிருக்கும். ஆகவே இவற்றிற்குப் பதிலாக இயற்கையாக நமக்கு விட்டமின் தரக்கூடிய உணவு பண்டங்களைச் சாப்பிடுவது நல்லது.

18. தயிர்: பதப்படுத்தும் பொழுது தயிரிலுள்ள நல்ல பாக்டீரியாக்கள் எல்லாம் அழிந்துவிடுகின்றன. ஆகவே இப்படிச் செய்யாமல் இயற்கையான தயிரை சாப்பிடுவது நல்லது.

ஊட்டத்திற்காகச் சாப்பிடும் கூடுதல் பண்டங்கள்

இவற்றை சாப்பிடுகின்றவர்களுடைய அடிப்படை உணவு ஊட்டம் மிக்கதாகவும் அவர் நன்றாக உடற்பயிற்சி செய்பவராகவும், இருந்தால்தான் இந்தக் கூடுதல் தின்பண்டங்கள் உதவியாக இருக்கும். அடிப்படை ஊட்டம் போதுமானதாக இல்லாத பொழுது இந்தக் கூடுதல் தின்பண்டங்களால் பயனில்லை.

ஒருவருக்கு சர்க்கரை நோய் இருக்கிறது என்று தெரிந்தால் அவர் முதலில் அந்த நோயை எதிர்க்கக்கூடிய சக்தியைக் கொடுக்கின்ற உணவை உட்கொள்வது நல்லது. அதற்கும் மேல் கூடுதலாக ஊட்டமயமான தின்பண்டங்களை சாப்பிட்டால் பலனிருக்கும். பொதுவாகவே நம்முடைய பிரதான உணவு ஊட்டமயமானதாக இருந்தால் நமக்கு வேண்டிய விட்டமின்களும், தாதுக்களும் அதிலேயே நிறைய கிடைக்கின்றது. அப்பட்சத்தில் நாம் கூடுதலாக சாப்பிடவும் தேவையில்லாமல் போகிறது.

உணவுப்பண்டங்களைப் பற்றிய தவறான கருத்துக்கள்:

கொழுப்புச் சத்து உடம்பில் அதிகம் சேருவது கெடுதல் என்பது ஒரு பக்கம் உண்மை என்றாலும் அதற்காகக் கொழுப்புச்சத்தை உணவிலிருந்து முற்றிலும் அகற்றுவதும் தவறாகும். தகுந்த அளவில் கொழுப்புச்சத்தை நாம் உட்கொள்வது உடம்பிற்கு நல்லது. நல்ல கொழுப்புச்சத்தை நாம் மீன்வகைகள், தாவர எண்ணெய் கள் மற்றும் தானியங்கள் கொட்டைகளிலிருந்து பெற்றுக் கொள்ளலாம்.

கொலஸ்ட்ரால் அதிகமாக உடம்பில் சேர்ந்தால் நம் உடம்பிற்கு நல்லது இல்லை என்றாலும் சரியான அளவில் சாப்பிடும் பொழுது அது நமக்கு நல்லதுதான் செய்கிறது. கொலஸ்ட்ரால் நம்முடைய ஈரலில் தயாரிக்கப்படுகிறது. நம்முடைய உடம்பில் உள்ள செல்களுக்கு அது ஒரு திண்மை வழங்குகிறது. கொலஸ்ட்ரால் கூடுதலாக இருக்கும் பொழுது நம்முடைய ரத்தக் குழாய்களை அடைக்கிறது என்றாலும் அளவோடு அது இருக்கும் பொழுது இதயத்தை பாதிக்கக்கூடிய தனித்து சுதந்திரமாக இயங்கும் anitioxidents என்று ஆங்கிலத்தில் அழைக்கப்படும் ஆக்ஸிஜன் கூறுகளின் பாதிப்பிலிருந்து காப்பாற்றுகிறது.

கொலஸ்ட்ராலை தவிர்க்க வேண்டும் என்ற காரணத்தினால் நிறைய பேர் முட்டையை முழுவதுமாகத் தவிர்க்கிறார்கள். ஆனால் இது ஒரு தவறான அணுகு முறையாகும். ஏனென்றால் முட்டையில் நிறைய புரதச்சத்துள்ளது. இதில் சோளின் (ஒமேகா 3 அத்தியாவசியமான கொழுப்பு அமிலங்கள் மற்றும் ஃபாலிக் ஆசிட் ஆகியவை கிடைக்கின்றன. இவையெல்லாம் நம்முடைய இதயத்திற்கு நல்லதாகும். முட்டையில் 200 மி.கி கொலஸ்ட்ரால் இருக்கிறது. அதுபோக 4 மி.கி. கொழுப்புச்சத்துள்ளது. இக்கொழுப்புச்சத்தில் 2.4 கிராம் தனித்த கலப்பில்லாத கொழுப்புச் சத்தாகும். 0.6 கிராம் அளவிற்கு கூட்டுக் கலப்பில்லாத கொழுப்புச் சத்தும் உள்ளது. இவையிரண்டும் நல்ல வகையான கொழுப்புச் சத்தாகும். ஹைட்ரஜன் கலந்துள்ள தவிர்க்கப்பட வேண்டிய கொழுப்புச்சத்து முட்டையில் 1.6 கிராம் அளவிற்குத்தான் உள்ளது. முட்டையில் உள்ள மஞ்சளை நாம் விலக்கினோம் என்றால் அதன் வழியே நாம் கொலஸ்ட்ராலை தவிர்த்து விடலாம். முட்டையிலுள்ள வெள்ளை பாகத்தில் மஞ்சளில் இருப்பதைவிட அதிக புரதச்சத்துள்ளது. மேலும் அதே சமயத்தில் வெள்ளைப் பாகத்தில் கொலஸ்ட்ரால் எதுவுமேயில்லை.

கொழுப்புச்சத்துள்ள உணவுகளைச் சாப்பிடுவதைப் பற்றி மக்களிடையே ஒரு அச்சம் ஏற்பட்டிருப்பதைப் போல் கார்போஹைட்ரேட் மாவுச் சத்துள்ள உணவுப் பொருட்களைச் சாப்பிடுவது பற்றியும் அச்சம் எழுந்துள்ளது. மாவுச் சத்தை அறவே தவிர்ப்பது என்பதும் சரியில்லை. தேவையான அளவிற்கு நாம் காய்கறிகள், தானியங்கள், பழவகைகளை சாப்பிடவில்லை என்றால் நம் உடம்பிற்குத் தேவையான விட்டமின்கள், தாதுக்கள் மற்றும் ஆன்டி ஆக்ஸிடண்ட் ஆகியவை கிடைக்காது போய்விடும். இவை பற்றாக்குறையானால் நாளடைவில் உடம்பில் இது பெரிய பாதிப்பை ஏற்படுத்தும்.

நன்றி: http://www.abolishdiabetes.com/?p=75

தமிழக மற்றும் இந்திய விவசாயம் எதிர்நோக்கியுள்ள பிரச்சனைகள்!

தமிழக மற்றும் இந்திய விவசாயம் எதிர்நோக்கியுள்ள பிரச்சனைகள்!

விவசாயத்தில் காலங்காலமாக சிறந்து விளங்கிய தமிழகம் இன்று பல்வேறு இன்னல்களுக்கு ஆளாகியுள்ளது. கடந்த பதினைந்து வருடங்களுக்கு மேலாக சந்தித்து வரும் பல பிரச்சனைகளை இங்கே பட்டியலிடுகிறேன்.

கண்ணுக்கு தெரிந்த பிரச்சனைகள்:

அதிலென்ன, கண்ணுக்கு தெரிந்த பிரச்சனை என்று நீங்கள கேட்கலாம். பொதுவாக விவசாயிகளும், பத்திரிக்கைகளும் மேம்போக்காக அலசும் பிரச்சனைகள் இவை.

முதலாவது: விவசாய வேலைக்கு தொழிலாளர் பிரச்சனை. (கொடுமைடாசாமி, "ஆள்" பிரச்சனைன்னு சொல்லிட்டா கெட்ட வார்த்தையாயிடும். "ஆள்" என்றால் அடிமை என்கிற மாதிரி ஒரு அர்த்தம் இருக்கிறதாம், பகுத்தறிவுமற்றும் கொடி பிடிக்கும் அமைப்பினர் பல இடங்களில் பேசியதைபார்த்திருக்கிறேன்). ஆள் பிரச்சனைக்கிறது, வராமையா இருக்கும்? பொறக்கிற குழந்தையனைத்தும் படிக்க போயிடுதுங்க! இருவத்தி நாலு வயசு வரைக்கும் படிக்குதுங்க! அப்புறம் சொக்கா மடியாத வேலை தேடுதுங்க! எதோ, கிராமத்துல இருக்கிற பெருசுங்க வேலை செய்யலைன்னா உவ்வா இருக்காது சாமியோவ்.

இரண்டாவது: தண்ணீர் பிரச்சனை. இது இருப்பதுதான். ஆனால், கடந்த சிலபல வருடங்களில் அதிகமாகியுள்ளது. காரணம்,
--->கணக்கில்லாமல் பாசன வசதிகளை பெருக்கியது.
--->கண்மூடித்தனமாக பாரம்பரிய பயிர்களை, ரகங்களை அழித்து தண்ணீர்அதிகம் வேண்டுகிற பயிர்களை பயிரிட்டது.
--->நகரப்பெருக்கம் மற்றும் அபரிதமான தண்ணீர் வீணடிப்பு (சமையல் கட்டில், துவைக்கையில், கக்கூசில், இப்படி பல).
---> தொழிற்ச்சாலைகள் பெருக்கம். (போர் போட்டு உறிஞ்சி தண்ணீரை பாழாக்கிஆற்றில், குளத்தில், நிலத்தில் விட்டு மேலும் பல பிரச்சனைகளைஉண்டாக்குவது).

மூன்றாவது: கட்டுபிடியாகாத விலை. ஆமாம், செம்மறியாட்டு கணக்கா ஒரே பயிரை பயிரிட்டு தன் தலையிலேயே மண்ணை வாரி போட்டுக்கொள்வது விவசாயிகள்தான். மேலும், அரசு ஒரு பயிரின் பரப்பை முன்னர் சொன்னது போல பல இடங்களுக்கு நீர் பாசனம் மூலம் பரப்பி அதிகம் உற்பத்தி செய்து விலையை குறைத்து நகர வாசிகளுக்கு வசதி செய்தி தருவது. மேலும், வெளிமாநில இறக்குமதி, வெளிநாட்டிலிருந்து உலகமயமாக்கத்தினால்இறக்குமதி என்று கூறி மேலும் உள்ளூரானை நசிவுற வைப்பது.

நான்காவது: விளச்ச்சல் குறைவது. பின்ன குறையாமைய இருக்கும். பூமியதாய கும்பிடசொன்னாங்க பெரியவங்க. ஆனா, நாம்ப ஒரு பொருட்டா கூடமதிக்கல. நாற்ப்பது வருடமா உப்பு, பூச்சிகொல்லின்னு தூள் கிளப்பினோம். விளைவு பூமி செத்து போச்சு. ஒன்னும் வேலைய மாட்டிங்குது. பூசியடிக்குது. எதுக்கும் கட்டுபடரதில்லசத்து கெட்ட பூமியில போடுற யூரியாவும் தங்கறதில்ல. மாட்டுகுப்பை ஒரு சாங்கியதுக்காவது காட்டினாதான கொஞ்சமாவது மண்ணுக்கு உசிர் இருக்கும். விளைச்சல் குறையவே செய்யும்.


கண்ணுக்கு தெரியாத பிரச்சனைகள்:


ஐந்தாவது: "Hardworkophobia"ங்கிற சமூக வியாதி. உழைக்க்கிதுக்கு யாரும் முன்வரதில்லை. கேவலமா நெனைக்கிறாங்க. இந்த வியாதி மூதேவியின் வாரிசு. இந்த வியாதிய ஒழிச்சாத்தான் மக்காகளுக்கு பின்னால சோறு கிடைக்கும். உடல் உழைப்பே இல்லாமல் பழகி விட்டால் ஒரு நாள் எரிபொருள் கிடைக்காமல் அவதியுறும் காலம் வருகையில் இந்த கையாலாகாத தனத்தால் மடிந்து போவரோன்னு தோனுது.

ஆறாவது: உடலில் பலமில்லாமை. இப்பல்லாம் எங்கீங்க வேலை ஆளுங்கஒழுங்கா வேலை செய்யுறாங்க? சீக்கிரம் கல்சி போயுடுறாங்க. முடியறதில்லை. முடியாம போகாமயா இருக்கும். ஒழுங்க உள்ளூர் ராகி, கம்புன்னு தின்னுகிட்டுஇருந்தவங்கள பாளிஷ்டு அரிசி சோறு போட்டு அவிங்கள கெடுத்துபுட்டீங்க. பத்தாதற்கு யூர்ரிய, போச்சிகொல்லின்னு அடிச்சு அதன் சத்தையும்ஒன்னுமுல்லாம ஆக்கி புட்டீங்க. எங்கிருந்து வரும் வேலை செய்யுறதுக்குபலம். கள்ளு குடிச்சுக்கிட்டு இருந்தாங்க அவிங்களுக்கு சீமா சரக்கு கொடுத்துஈரலையும் கெடுத்தாச்சு. இதய நோய், நீரிழிவு, வாதம்ம்ன்னு பல வியாதிகளும்பரவி இருக்கு.

ஏழாவது: சுற்று சூழல் சமச்சீர் இழந்தமை. இது ஒரு பய புள்ளைக்கும்புரியறதில்ல. மருந்து வேணும்ன்னா கட்டுக்குள்ள பொய் தேடுற ஆளுங்கமருந்துக்கு கூட காட வஜ்ஜிருக்கனம்ம்ன்னு தோணாதா? காடுங்கிறது ஒருசமச்சீரான சுற்றுசூழல். தீமை நன்மை செய்யும் விலங்கினங்களும்தாவரங்களும் சமமாய் இருக்கும். அப்படிப்பட்ட ஒரு சூழல் இருந்தாதான நம்மஊருல கொசுவாவது இல்லாம இருக்கும். நாமதான் தவளைங்களையே பூச்சிமருந்தடிச்சும் அது அன்டுரதுக்கும் ஒரு இடம் வைக்காம நமக்கு வேனும்ம்ன்னுஎடுத்துக்கிட்டோம். எங்கிருந்து பூச்சி சாகும், பயிர் வளரும். இன்னும் கொஞ்சநாளுல பாம்பு, கிளி, இப்படி எல்லாமே அழிசிபுடுவோம்ம்ன்னு நெனைக்கிறேன். கண் கெட்டாத்தான் புத்தி வரும்.

எட்டாவது: அவரச பணம் & பணபேராசை. நான் உழைக்கவும் மாட்டேன், நிலத்தை பராமரிக்கவும் மாட்டேன், மாடும் வழக்க மாட்டேன், தண்ணீர் வளங்களையும் கண்டுக்க மாட்டேன் ஆனா எனக்கு காசு வர்ற மாதிரி பயிர் வேணும், அதுவும் நிறைய விளையணம், அதுக்கு அரசாங்கம் மான்யம் குடுக்கனம், விலை குறைஞ்சா நிர்ணயம் பண்ணனம், நஷ்ட ஈடு கொடுக்கனம் இப்படின்னு போர்க்கொடி கூக்குரல் போடுவோம். நகரத்துல இருக்கிரவனாவது காசு கொடுத்து வாக்கனம் அவன் எப்படி இவன அடிச்சு முழுங்கி பேங்க் பேலன்ஸ எத்தலாமுன்னு யோசிக்கிறான். பேராசை பேரு நஷ்டமுங்க! அத புரிஞ்சிக்கோங்க மக்கா!

எனக்கு இப்படி அஷ்டம காரணங்கள்தான் இப்போதைக்கு வருது. உங்களுக்கு பஞ்சவிய, நவகவியா, த்சகவியான்னு யோசிக்கிற ஆளுங்க மாதிரி யோசிஜீங்கன்னா இன்னும் நவ, தச, துவாதசகாரனங்கள சேத்திக்குங்க!

Deschooling farmers

By Arachalur Selvam published in Cross currents - Down to Earth Sep 15, 2009 Issue

A new bill in Tamil Nadu puts farmers at the thrall of agriculture university graduates On the last day of its budget session the Tamil Nadu assembly passed 30 bills without any discussion. One of them was without parallel. If the governer signs the bill, writings of Thiruvalluavar, Oovaiyar and many more poets would become unlawful as they have several things to say about farming.

Let us forget the people long dead. Even prominent personalities associated with agriculture like Norman Borlaug, the doyen of the modern agriculture system, cannot give suggestions to farmers in Tamil Nadu. A first suggestion will attract a fine of Rs 5,000; they will be fined Rs 10,000 if they repeat their crime. They might even be imprisoned for six months. The Tamil Nadu State Agriculture Council 2009 says only those with a degree from three universities in Tamil Nadu can counsel farmers. Such esteemed advisors will be called agricultural practitioners—like medical or legal practitioners. All farmers of Tamil Nadu will have to abjectly follow the agricultural graduates. Many of these graduates would have seen a paddy plant for the first time during their college life. What the agricultural universities all over the world have done so far is to pick up farmers’ innovation, work on it, improve it and give back the farmers their knowledge—packaged very often as a new product. Has an agricultural university ever discovered a food crop or pioneered the domestication of any animal species? During colonial rule, agriculture universities were geared towards the export market and towards mills in Manchester. But many British scholars did acknowledge farmers’ knowledge. One of them, Albert Howard, declared “Indian farmers will be my professors for next five years”.

In every village community the knowledge of farming is embedded in folk songs, stories, and riddles. A Tamil riddle asks: “ Adi kattula, nadu mattula, nuni veetula. athu yenna? (What is the item at whose base lies the field, cattle is at its middle and the house on the tip?) This answer is paddy. The riddle can give a lesson or two to our agriculture economists. When paddy is harvested we leave the basal portion in the land as it is of no use to the farmer or the cattle. The straw goes to cattle, which give the farmer milk and supplies draught power and provides manure. The land and the cattle were nourished from what the farmer cannot use. The result was the tip, the grain, kept inside the house.

The green revolution taught the farmer to feed the soil with fertilizer, a work he earlier left to nature. It brought in new types of seeds, which left his cattle without fodder. He was forced to sell the cattle and lost the manure. He could not keep the grain inside the house; he had to sell it to repay loans. He also had to part with his wife’s jewels and the land documents. If the government was seriously interested in helping the farmer then it should have directed the scientist to go to the villages and learn from them. Let’s take the technology that officials and those used to jargon refer to as the system of rice intensification. The farmers had begun using the method since the late 1990s but the government programme began in 2002. That farmers are way ahead of government thinking is a challenge to the managers of agriculture science, who have sold themselves to Monsanto and other multinationals. In fact, the vice chancellor of the Tamil Nadu Agriclutural University had, sometime ago, said, “The university will promote Bt brinjal seeds.” Laws will not stop farmers from sharing experiences. But this bill, if enacted, will rob the farmers the choice of to whom he/she should listen. This is a violation of one’s fundamental right. R Selvam was a government official till 1994 when he began organic farming

Source: http://downtoearth.org.in/full6.asp?foldername=20090915&filename=croc&sec_id=10&sid=2

யப்பா! இந்த கணக்கு போட இவ்வளவு நாளாச்சா?

Rainforest is worth more standing

By Victoria Gill Science reporter, BBC News

Could carbon credits stop the destruction?

The Indonesian rainforest is worth more standing than felled say researchers.

A new analysis has shown that payments to reduce carbon emissions from the forests could generate more income than palm oil production on deforested land. Protecting the forests could become profitable under a proposed scheme called Reduced Emissions from Deforestation and Degradation (Redd). In the journal Conservation Letters, they say this scheme will help protect threatened forests.

Profits are driving the destruction of the orangutans' habitat

Palm oil, an ingredient in products including food and soaps, has become an important feedstock for biodiesel. This has created controversy because in Indonesia and Malaysia, which are its major producers, companies clear and often burn swathes of forest to grow their crops. These ecologically-rich forests are home to a huge variety of species, including endangered orangutans, and to very carbon-rich peat swamps.

Oscar Venter from the University of Queensland led the study that focused on Kalimantan, in Indonesia - just one forested region where deforestation has stirred environmental concern. The aim was to find out if protection of the forests could be as profitable as palm oil.

Forest custodians

Under Redd, oil palm companies could be called on to protect the forested areas they own, and sell "carbon credits" for the amount of carbon contained in that forest. "Despite their rich biodiversity, we haven't been able to protect these forests with conservation funds," said Dr Venter. "So we looked at what Redd would be able to do and what that would mean for biodiversity." He and his team looked at the financial reports of palm oil companies to see how much money they earned from oil production, and from selling timber.

This could create the financial incentive needed to ensure that the world's tropical forests last into the next century Oscar Venter University of Queensland

They compared these earnings to the predicted carbon emissions from planned palm oil projects, and calculated that if carbon credits could be sold for $10 (£6) per tonne, conserving the forest could be more profitable than clearing land for oil palm."This is the break-even price if oil palm can only be grown in areas that are at least moderately suitable, or if some oil palm can be relocated to already [deforested] areas. Any price over [that] means Redd becomes more profitable than oil palm," explained Dr Venter. "Carbon markets, while they fluctuate, are where the price of carbon is currently established. So we compared our prices to prices on major global markets, which at the time were selling carbon for around $30 per tonne of CO2."

Redd is a UN-led programme, introduced in 2005, to create a practical financial system to protect the rainforests. Dr Venter hopes this research will strengthen the case to include it in the of the climate agreement that replaces the Kyoto accord, which is set to be decided upon at a meeting in Copenhagen later this year. "If Redd does become part of the next international climate agreement, it will have the potential to fund forest protection in areas slated for oil palm conversion," said Dr Venter.

He said the findings showed that it was possible to create "financial incentives to ensure that the world's tropical forests last into the next century, instead of becoming a memory of the past".

Conservation funds have not been sufficient to save rainforests' inhabitants

"Tropical forests are disappearing at an incredible pace - the equivalent of 50 football fields a minute, imperiling biodiversity and creating massive carbon emissions that are degrading our global climate," said William Laurance, a scientist from the Smithsonian Tropical Research Institute in Panama. But Dr Laurance told BBC News that palm oil production would be "very tough to stop" because it is so profitable. "At present prices for carbon, we won't be able to stop rainforest destruction for oil palm," he told BBC News.

"Redd will only be competitive for slowing destruction of peat forests, which are jam-packed with carbon and become massive sources of greenhouse gases when cleared. "But we can pressure the worst companies and fight to protect the highest-priority areas," he told BBC News. "Redd is probably our best chance to invest billions of dollars into forest conservation, and to help developing nations make a reasonable profit from their forests."

Source: http://news.bbc.co.uk/2/hi/science/nature/8083706.stm

3. ம்ம்ஹ.... இதெலாம் அரசியல்ல சாதாரணமப்பா!!!!!

47% of Indian workforce overweight: WHO

New Delhi, May 20::

Nearly half of the workforce in Indian industries, especially in urban areas, is overweight, and 27 per cent suffer from hypertension. These revelations came across in a study conducted by the World Health Organisation (WHO) to gauge workplace health problems. The survey showed that 27 per cent of the workforce suffered from hypertension, 10.1 per cent suffer from diabetes and 47 per cent were overweight.


This was particularly evident in industries located in highly urbanised areas, the study said. The study recommends imparting health education for preventing Cardio Vascular Diseases (CVD) and assess the impact of health education on controlling these diseases.

The surveillance started with a baseline survey of more than 35,000 employees and their family members in 10 different industries in India in the age group of 10-69 years and a detailed risk factor survey of 20,000 randomly-selected individuals. The survey was part of a report "Preventing Communicable Diseases in the Workplace through Diet and Physical Activity" which was presented to the World Health Assembly in Geneva on Monday.


The document was the outcome of an event jointly organised by the World Health Organisation (WHO) and the World Economic Forum and summarises the current evidence available in addressing different dimensions of the workplace as a key setting for interventions designed to prevent Non-Communicable Diseases (NCDs) through diet and physical activity. The programme largely focused on changing unhealthy behaviour and promoting healthy behaviour related to cardiovascular health, based on existing scientific evidences in the target community.


In addition it aimed to provide evidence-based care to those with CVDs and diabetes.
The programme addressed physical activity, blood pressure, intake of fruits and vegetables, diabetes, BMI and heart-healthy life, using cognitive theory and the health belief model.
Catchy and simple messages in regional languages were disseminated to the target population through different communication strategies.

Regular health education classes, film shows, seminars, group discussions and question and answer sessions were conducted independently at each site. All high-risk individuals were referred to a healthcare facility for follow-up. Individual and group counselling sessions on diet, tobacco use and physical activity were also conducted for those with established risk factors. Evaluation at the end of five years found significant reductions in diastolic blood pressure, blood glucose and cholesterol in the intervention group compared with the control group.


ம்ம்ஹ.... இதெலாம் அரசியல்ல சாதாரணமப்பா!!!!!

http://www.financialexpress.com/news/47-of-indian-workforce-overweight-who/312094/